Eens, zo'n twintig jaar geleden, vond ik langs een Amsterdamse gracht, tussen de geparkeerde auto's, het kleinste vleugeltje dat ik ooit zag. Een Strohmenger, tropen-vleugeltje dat veel van de wereld bleek te hebben gezien. Maar in wat een miserabele conditie. Omdat de eigenaar die mij ietwat beschaamd te woord stond, plots zijn huis leeg moest maken en het instrumentje zonder moeite in mijn eend paste, stond diezelfde avond tussen onze nog onuitgepakte verhuisspullen een ... vleugeltje! Leendert, die ik net had leren kennen, verklaarde me voor gek, maar maakte er wél weer een goed spelend en liefklinkend instrumentje van waarop ik trots mijn eerste huisconcert speelde.
Toonzaal Leendert

Niet heel lang daarna ging de telefoon. Of ik zin had om even te komen kijken. In de toonzaal van Leendert in Randwijk stonden maar liefst een Steinway, een Bechstein én een Bösendorfervleugel.

Helaas, ik werd mijn oude vleugeltje ontrouw en het werd de Bechstein, om zijn heldere klank in alle registers en het rappe mechaniek. Maar na een jaar of 15, heel veel gestudeerd en een aantal concerten verder, begon de toon te verharden en speelde de vleugel niet meer als voorheen, kortom: tijd voor groot onderhoud.

Moderne materialen

Leendert, die inmiddels bij mij pianolessen volgde en het instrument door en door kende, zette daar maar al te graag z'n tanden in. Na uitgebreid onderzoek werden de versleten hamers vervangen door kwaliteitshamers van de firma Renner. Het vilt van deze hamers (Würzenfilz) is elastischer en minder hard dan gangbaar. De hamerkoppen boorde Leendert na het nodige rekenwerk zelf om ze optimaal in het mechaniek te kunnen inpassen. Maar de grootste winst in het speelwerk werd wel bereikt door de toepassing van moderne composiet materialen (geïntroduceerd door de firma Wessel, Nickel & Gross), voor de hamerstelen en de vangers. Die zijn veel sterker en stijver, lichter en minder temperatuur- en vochtgevoelig.

Traditie versus innovatie

En zo onderging mijn statige en traditionele Bechstein een ware verjongingskuur en dat is te merken ook! Hij had al een fijne aanslag maar was nu nog regelmatiger en lichter. Nadat alles opnieuw was afgeregeld en geïntoneerd speelt en klinkt de vleugel geweldig! Het bijzondere van dit alles vind ik dat Leendert laat zien dat je terug moet grijpen op oude traditie als dat loont, zoals bij de hamerkoppen, maar open moet staan voor nieuwe inzichten en het gebruik van de nieuwste materialen waar dat winst oplevert. En dat deed het!

Dodewaard, 27 januari 2013,
Nanne van de Poll